نوشتن خوب است

خیلی خوشحالم وبلاگ جدید زدم . اینجا سعی میکنم با کسی دوست نشم . تا حالا تو پرشین و بلاگ اسکای وبلاگ زدم و اینقدر دوست پیدا کردم که دیگه میترسیدم حرفهای دلم رو بنویسم. میترسیدم از دستشون بدم. ولی اینجا دیگه راحت مینویسم بدون ترس از دست دادن.

خوب نیست آدم حرفهای دلش قلمبه بشه جمع بشه باید گفت.

وقتی مینویسم درست چند لحظه بعد راه حل به ذهنم خطور میکنه.

پست قبلی رو که نوشتم فوری یه راه حل به ذهنم خطور کرد. ترس از دست دادن چیزی را نداشته باش دنبال کننده کسی نباش جهان هستی هر لحظه نعمتهای فراوانی دارد که به تو عرضه کند. زندگی مامان فریبا اومد تو ذهنم زنی که بچه هاش رو به تنهایی بزرگ کرد دنبال کننده کسی نبود . خودش خرجش رو درآورد الانم که شصت و خورده ای سالش هست هنوزم کسی هست که بخواهدش و دوستش داشته باشد ولی اون دیگه یاد گرفته به تنهایی خودش رو خوشحال کنه.

زن

زن هیچ وقت آغاز کننده نیست زن را باید ترغیب کنی تا بر تو ببارد. آنوقت تمام وجودش عشق میشود. زن هرگز نمی تواند دنبال کننده مرد باشد این‌مرد است‌که‌به دنبال زن باید برود. زن اگر دنبال کننده شود چیزی در وجودش میمیرد و دیگر شاداب نخواهد بود.

ما چیکار کردیم با این جامعه یک جامعه مریض بوجود آوردیم به مردها گفتیم میتونید تعداد زیادی زن صیغه ای بگیرید آنوقت عشق را در خانواده ها کشتید. زن اگر عشق دریافت نکند نمی تواند به فرزندانش عشق بدهد و نسل آینده افراد سالمی نخواهند بود.

تعداد زیادی دختران مجرد که دوست دارند صیغه مردان متاهل شوند و از آن طرف تعداد زیادی پسرهای مجرد که هیچوقت شرایط ازدواج برایشان پیش نمی آید و ممکن است به سراغ زنهای متاهل بیایند و زن متاهلی که از همسرش عشق دریافت نمیکند شاید این را عشق بداند و به ورطه نابودی بیفتد.

میدونم اکثر مسئولین ما دوست دارند ما مثل کشورهای عربی زندگی کنیم ولی باید بگم ما با اونا فرق داریم ما فقط برای تولیدمثل ازدواج نمیکنیم ما با عشق میخواهیم زندگی کنیم.

نگید زنی که بچه دار شد دیگه به عشق نیاز نداره بخدا نیاز داریم خیلی هم نیاز داریم که همسرمون فقط به ما عشق بورزه.