امروز صبح حس میکردم انگار یک نویسنده درونم هست از خودمه و داره مینویسه چه اتفاقی هر روز بیفته ،من چه کاری انجام بدم، کی وارد زندگیم بشه چه چیزی به من یاد بده و بره. شاید براساس ذهن من هست که آدمهایی با خصوصیاتی که تو ناخودآگاهم دارم، وارد زندگیم میشن. این نویسنده همه چیز رو میتونه در یک چشم بهم زدن برام خلق کنه. هر مشکلی که تو ذهنم میارم و بعد هر راه حلی که به ذهنم میرسه .
برای لذت بردن از زندگیمون راهش فقط مثبت اندیشی نیست که زندگیمون بدون مشکلات بشه. چون مثبت اندیش ترین آدمها هم تو زندگیشون مشکل دارن . یا آدمهایی وارد زندگیشون میشن که بهشون درسهایی بدن. پس راهش چیه ؟
فکر کنم راهش اینه مغرور نباشیم به خود که ما دیگه همه چیز رو بلدیم، راه اینه که به نویسنده اعتماد کنیم راهش اینه که هر اتفاقی افتاد پذیرش داشته باشیم راهش اینه که خودمون رو دوست بداریم همونطور که هستیم . اینطوری از نقش و نمایشنامه و نویسنده لذت میبریم. باور کنیم اون میدونه چه اتفاقی و چه کسی برای الان زندگیمون لازمه.
اون کاری که لذت میبریم رو انجام بدیم یکی از دیدن فیلم لذت میبره یکی از گوش دادن به موسیقی یکی از نقاشی یکی از آواز خوندن و ساز زدن یکی از نوشتن . اگه تا الان کارهایی که در اعماق وجودمون دوست داریم و تجربه نکردیم هنوزم دیر نشده میتونیم شروع کنیم. بعد هم اینه که خسیس نباشیم چیزی به دنیا ببخشیم. آواز بخونیم ، خوشحالیمون رو نشون بدیم اونو با بقیه تقسیم کنیم از کارهای کوچک شروع کنیم. شادمان زندگی کنیم .
