اول تنها و یگانه بشو.
اول شروع به لذت بردن از خود کن.
اول به خود عشق بورز.
اول چنان بطور اساسی شاد شو که اگر هیچکس هم نیامد، مهم نباشد.
تو‌لبریز و سرشار هستی.
اگر هیچکس درِ خانه تو را نزد، کاملاً خوب است.
تو احساس فقدان کسی را نمی کنی.
تو در انتظار کسی نیستی که بیاید و بر درت بکوبد. تو در خانه هستی.
اگر کسی بیاید خوب است، زیباست.
اگر هم کسی نیاید، آن هم خوب و زیباست.
آنگاه به سوی رابطه حرکت کن.
اکنون مانند یک ارباب حرکت میکنی.
نه مانند یک گدا.
اکنون همچون یک امپراطور حرکت میکنی.
و شخصی که تنها بودن خود را زندگی کرده باشد،
همواره کسی را جذب خواهد کرد که او هم تنهایی خود را زندگی کرده باشد.
چونکه همانند، همانند را جذب میکند.
هر گاه دو ارباب هم را ملاقات کنند،
دو فردی که ارباب وجود خود و تنهایی خود باشند،
شادی فقط جمع نمیشود بلکه ضرب میشود.
آن پدیده عظیمی از جشن میشود.
آنها هم را استثمار نمی کنند.
بلکه سهیم میشوند.
آنها از یکدیگر استفاده نمی کنند.
بلکه برعکس، آن دو یکی می شوند و از هستی ای که آنها را در بر گرفته است، لذت می برند.
